Przyjaźń. Świetna sprawa. Dla dziewczyny, mieć przyjaciółkę (dla chłopaka-przyjaciela) to prawdziwy luksus, z którego zdajemy sobie sprawę bądź nie, ale jest to niewątpliwie komfort. Ale czy można się przyjaźnić z chłopakiem? 16-latka Czy można się przyjaźnić z chłopakiem? I to tak na długie lata, co wcale potem nie musi się koniecznieprzeradzać w głębsze uczucia... Pewnie wiele osób powie, że nie. Szczególnie dziewczyny. Ja sama dotychczas też nie byłam przekonana, że to może być "do zrobienia". Patrząc na zachowanie płci przeciwnej, stanowczo zaprzeczałam tej teorii. Jednak muszę przyznać, że istnieją wyjątki, które powodują, że mimo tych wszystkich przykrych spraw, które na co dzień widzę w szkole i gdziekolwiekindziej, to teraz zdecydowanie wierzę, że istnieją tacy fajni faceci, w których towarzystwie można czuć się bardzo dobrze. Wiem, bo sama znam takie "wyjątki" i uważam to za swoje wielkie szczęście. Wiecie, jaka to ulga, kiedy siedzi się w towarzystwie chłopaków i nie słyszy się przeklinania, jakichś dwuznacznychkomentarzy(które tak naprawdę są jednoznaczne), mających swoje pasje, zainteresowania, którzy są mili i kulturalni (nie sztywni!!!)? Jak we wspaniały sposób odnoszą się do nas-dziewczyn? Nie są przy tym właśnie sztywni, czy przesadnie "dżentelmeńscy", ale traktują w taki sposób, że czuje się taką dobrą, zdrową atmosferę, przepełnioną śmiechem, żartami, rozmowami i jednocześnie każdy traktuje siebie nawzajem z szacunkiem. Wspierają miłym słowem, interesują się tym, co mam do powiedzenia, umieją słuchać i pamiętają. Nie docenia się dzisiaj tego wymiaru relacji. Jeśli już jakaś dziewczyna i chłopak znają się dłuższy czas, to często (choć nie zawsze) przechodzą zaraz na coś więcej. Chcą już czegoś, co powinno być poprzedzone głębokim poznaniem drugiej osoby. A przyjaźń to taki właśnie cudowny czas, w którym się poznaje swoje zainteresowania, dowiadujesz się o niej\nim różnych rzeczy, poznajesz życie, rodzinę, historię, wszystko... Pięknie jest, jak uczucie rozwija się powoli, spokojnie, bez pośpiechu. Jak drzewko oliwne. Najpierw jest ziarno, potem powoli rośnie-długo, ale potem jakie staje się piękne i okazałe. Ale żeby urosnąć, roślina potrzebuje słońca i wody. Tak samo z przyjaźnią i później z miłością. Żeby urosła, potrzeba ciepła, dobroci i dużo czasu. Jeśli będzie za dużo słońca, roślina uschnie, jeśli za dużo wody-zgnije. Należy ją się troskliwie że jeśli chodzi o przyjaźń damsko-męską, to można wyraźnie zaznaczyć, że chce się tylko przyjaźni, można wyznaczyć granice. Należy to jednak zrobić delikatnie i z wyczuciem. Jak dwoje dobrze się zna, to czasem nawet słów nie potrzeba. Ale jak wiadomo, serce nie sługa i nawet jeśli uparcie bronimy się przed tym, co następuje po długotrwałej przyjaźni, to nie da rady! Wtedy jednak nie należy od siebie tego odpychać, bo to kolejny, jeszcze piękniejszy rozdział. I to, że darzy się tę drugą osobę jeszcze innymi uczuciami, głębszymi, to przecież nadal pozostaje ona listów:zadaj pytanie... « ‹ 1 › » oceń artykuł

Przyjaźń damsko-męska to dość kontrowersyjny temat – jedni uważają, że to mit, za to drudzy głośno mówią, że sami mają takie przyjacielskie relacje. Czy istnieje wśród nastolatków? Jak odróżnić ją od miłości i co zrobić, gdy jedna ze stron zaczyna czuć coś więcej? Dlaczego trzymanie kogoś w friendzone to cios poniżej pasa? Rozstrzygamy wszystkie wątpliwości związane z taką przyjaźnią! Czy chłopak i dziewczyna mogą się przyjaźnić? O przyjaźni damsko-męskiej można mówić wiele. Jednak pierwszym pytaniem, które pada, gdy zaczynamy temat, jest zwykle to, czy taka relacja może w ogóle istnieć? Oczywiście, że tak! Zagorzali przeciwnicy i sceptycy zwykle mają na myśli to, że przyjaźń między dziewczyną a chłopakiem często kończy się tym, że jedna strona prędzej czy później się zakochuje. Żeby taka relacja mogła trwać przez długie lata, trzeba bardzo konkretnie ustalić, na jakich zasadach ma działać. Niepisane zasady przyjaźni między chłopakiem a dziewczyną Przyjaźń męsko-damska może udać się, tylko jeśli obie osoby będą stosować się do kilku bardzo ważnych reguł. Przede wszystkim każda ze stron musi być świadoma tego, że łączy je wyłącznie bliskie koleżeństwo i o żadnej miłości czy pociągu seksualnym nie ma mowy. Druga osoba musi być dla nas zupełnie aseksualna, bo tym właśnie charakteryzuje się bliskość między przyjaciółmi. Co więcej, przyjaciel lub przyjaciółka nie powinna odczuwać zazdrości, kiedy zakochamy się w kimś albo rozpoczniemy związek. Jeżeli te zasady nie są przestrzegane i jedna ze stron zaczyna czuć coś więcej, to taka przyjaźń na pewno nie przetrwa. Jak wygląda poznawanie swojej seksualności? Kiedy ma się pewność co do swojej orientacji? Dowiedz się tego w naszym kolejnym poradniku: Dojrzewanie a seksualność i orientacja Miłość a przyjaźń – różnice Kiedy kończy się przyjaźń, a zaczyna miłość? Czasem trudno jest odróżnić te dwa uczucia, bo często sobie nawzajem towarzyszą i w niektórych przypadkach się przenikają. Dlatego nie ma nic dziwnego w tym, że wkraczając w wiek nastoletni i przeżywając pierwsze silne zakochania, nietrudno jest zagubić się we własnych emocjach. Miłość i przyjaźń powinny sobie towarzyszyć w związku. Dziewczyna lub chłopak ma być nie tylko osobą, którą kochamy, ale też naszym przyjacielem. W tym przypadku miłość i przyjaźń mogą bez problemu łączyć się z pociągiem seksualnym. Inaczej sprawa wygląda w przypadku samej przyjaźni. Takie przywiązanie można nazwać platoniczną miłością, czyli bardzo silną więzią i uczuciem, ale bez żadnych podtekstów seksualnych. Nawet jeśli nasz przyjaciel lub przyjaciółka jest w oczach innych bardzo atrakcyjną osobą, to nam powinien wydawać się kompletnie aseksualny. Jeżeli zaczynają nam przychodzić do głowy jakieś romantyczne myśli związane z przyjacielem lub przyjaciółką, to może być sygnał, że pojawią się kłopoty. Od przyjaźni do miłości krótka droga, więc czasami zdarza się, że dawni przyjaciele zakochują się w sobie. Jeżeli obie strony w podobnym czasie to sobie uświadomią, to taka historia może skończyć się szczęśliwie. Przecież przyjaźń jest świetną podstawą do miłości! Inaczej wygląda sytuacja, gdy tylko jedna osoba nagle się zakocha. Przeczytaj również: Pielęgnacja cery w domu - jak zrobić naturalną maseczkę do twarzy? Gdy jedna ze stron czuje za dużo – friendzone Najprościej mówiąc friendzone to relacja dwóch osób, spośród których jedna oczekuje tylko przyjaźni, a druga jest zakochana. Zwykle tą niekochaną stroną są mężczyźni, ale nie jest to reguła. Na pewno każdy kojarzy jakiegoś znajomego lub kolegę, który bardzo stara się dla dziewczyny, ale ona traktuje go tylko jako świetnego przyjaciela. Na podobnej zasadzie zdarzają się dziewczyny, które są zawsze blisko konkretnego chłopaka i liczą na związek, a on uważa, że są fajnymi kumplami. Friendzone nie jest dobrym układem dla tej zakochanej osoby. Bycie blisko kogoś, kto nam się podoba, może być raniące, szczególnie gdy przyjaciel lub przyjaciółka znajdą sobie kogoś. Bliskość w przyjaźni damsko-męskiej musi mieścić się w bardzo wyraźnych ramach – jesteśmy dla siebie jak rodzeństwo i nic więcej nas nie łączy. Jeśli przekroczy się tę granicę i relacja zacznie iść w stronę friendzonu, to taka przyjaźń stanie się krzywdząca. Niestety są osoby, które wykorzystują oddanie i uczucie, dlatego będą korzystać z tego, że zakochana dziewczyna lub zakochany chłopak są na każde ich zawołanie. Co zrobić, kiedy przyjaciółka lub przyjaciel się w Tobie zakochał? Na pewno nie można wykorzystywać tej sytuacji, by poprawić sobie samoocenę albo odgonić na jakiś czas samotność. Takie zachowanie to chwyt poniżej pasa. Dobrym rozwiązaniem jest szczera rozmowa i powiedzenie wprost, że z tej relacji nie będzie miłości. Postawienie sprawy w ten sposób jest najbardziej uczciwe. Jak się zachować, jeśli sam lub sama czujesz coś więcej do przyjaciółki albo przyjaciela. Jeżeli masz na tyle odwagi, to możesz powiedzieć o swoich uczuciach. Dzięki temu dowiesz się, co czuje druga strona i sprawa będzie jasna. Wstydzisz się lub boisz reakcji? Postaraj się rozluźnić relację między wami, spotykaj się z innymi ludźmi, chodź na randki i na pewno nie nadskakuj tej drugiej osobie. Czasem oddalenie się od kogoś pokazuje, jaki jest stosunek tej osoby do nas. A Ty zyskasz emocjonalny dystans, który pozwala widzieć sytuację z szerszej perspektywy. Koniec przyjaźni damsko-męskiej Większość przyjaźni kiedyś się kończy, także ta między chłopakiem a dziewczyną. Czasem bywa tak, że drogi dwójki ludzi rozchodzą się bez wyraźnego powodu. Innym razem następuje to z naturalnych przyczyn np. kiedy każdy zaczyna mieć inne cele w życiu lub ktoś wyjeżdża do innego miasta i więzi same zaczynają się powoli rozluźniać. W najszczęśliwszej wersji wydarzeń przyjaźń kończy się, kiedy dwie osoby zakochują się w sobie i zaczynają tworzyć parę. Oczywiście ten scenariusz może mieć też smutny koniec, gdy relacja miłosna rozpada się i nie zostaje już nic ani po miłości, ani po dawnej przyjaźni. Gorzej, kiedy przyjaźń między chłopakiem a dziewczyną kończy się, bo jedna ze stron lub obie znalazły sobie partnera. Warto pamiętać, że wejście w związek nie oznacza, że dawne życie się dla nas kończy – nie ma co porzucać przyjaźni dla miłości! Najgorzej oczywiście wygląda sytuacja, kiedy jedna ze stron zakochuje się w drugiej bez wzajemności i kontakty trzeba urwać, by nie ranić przyjaciela lub przyjaciółki, którzy darzą nas zbyt silnym uczuciem.

Chłopaki i dziewczyny różnią się przede wszystkim anatomią. Jesteśmy zbudowani nieco inaczej, począwszy od kształtu sylwetki, skończywszy na narządach płciowych oraz charakterystycznym, zwłaszcza dla płci męskiej, owłosieniu na twarzy czy klatce piersiowej. Różnice płci widoczne są również w cechach osobowościowych. Oczywiście cechy charakteru chłopaki i dziewczyny mogą mieć podobne, ale cechy osobowościowe zdecydowanie różnią ich od siebie. Różnice płci Różnice płci dzieli się na dwa zasadnicze rodzaje, są to różnice wrodzone i nabyte na drodze życiowych doświadczeń oraz wychowania. Warto zaznaczyć tu, że różnice płci między dziewczynami a chłopakami nie są dokładnie takie same jak różnice płci między kobietami a mężczyznami. Różnice płci wynikają z tego jak dziewczyny i chłopaki byli wychowywani przez całe tysiąclecia. Były to dwa zupełnie różne światy, które ukształtowały nasze zachowania, preferencje, umiejętności i strukturę mózgu. Dzisiaj dziewczynkom i chłopcom daje się znacznie więcej swobody pod względem doboru zainteresowań, zachowania, wyrażania emocji, wyboru zajęć, kierunków kształcenia czy domowych obowiązków. Kiedyś były one sztywno określone – tylko dla chłopców lub tylko dla dziewczynek. Naukowo potwierdzono fakt, że mózgi dziewczyn szybciej rozwijają się, a za tym idzie również większa łatwość w przyswajaniu wiedzy. To zasługa estrogenów. Różnice w rozwoju między chłopcami a dziewczynkami widać już w pierwszych miesiącach życia, bowiem dziewczynki z reguły szybciej uczą się mówić i chodzić, dzięki lepiej rozbudowanym połączeniom neuronalnym lewej półkuli mózgu. Wcześniej też rezygnują z pieluch, a w późniejszych latach dziewczyny szybciej dojrzewają. Chłopaki natomiast są bardziej ruchliwi, uwielbiają spędzać czas aktywnie i nie boją się wyzwań. Są też bardziej żywiołowi i energiczni, mają lepszą orientację przestrzenną, a kiedy coś idzie nie po ich myśli, to buntują się. Czym różni się chłopak od dziewczyny Pod względem cech osobowościowych dziewczyny i chłopaków różni podzielność uwagi. Co do tego nie ma wątpliwości. Dziewczyny zostały obdarzone przez naturę zdecydowanie większą podzielnością uwagi niż chłopaki. Dziewczyny potrafią robić jednocześnie kilka rzeczy, mogą np. rozmawiać przez telefon i jednocześnie słuchać wiadomości w radio, a przy okazji gotować obiad lub ubierać się. Chłopaki mogą pozazdrościć dziewczynom tej umiejętności, oni skupiają całą swoją uwagę na jednym zadaniu, które mają do wykonania. Kolejna różnica między chłopakami a dziewczynami wiąże się z umiejętnością słuchania. Chłopcy mają zwykle problem ze skupieniem się i dokładnym słuchaniem – zwłaszcza kiedy rozmawiają z dziewczynami. Chłopcy szybko nudzą się słuchaniem, ale stwarzają pozory słuchania, nawet jeśli nie mają pojęcia, o czym się do nich mówi. Oczywiście zdarzają się też wyjątki i niejeden chłopak może okazać się lepszym rozmówcą dla dziewczyny niż koleżanka czy przyjaciółka. Zasadniczo jednak to dziewczyny bardziej angażują się w rozmowy i wysłuchiwanie opowiadań koleżanek, kolegów czy ich zwierzeń. Chłopaki z kolei są lepsi od dziewczyn pod względem cierpliwości. Są bardziej zdeterminowani by osiągać cel i potrafią poświęcić więcej czasu na jedno zadanie. Nie wypalają się i nie zniechęcają tak szybko jak dziewczyny. Chłopaki są za to mniej emocjonalni od dziewczyn, ale potrzebują więcej wsparcia i wyrozumiałości. Są też mniej odporni na stres, a w pierwszych latach życia źle reagują na wczesną separację matki. Dziewczyny częściej dramatyzują, snują czarne wizje, kierują się sercem, są sentymentalne, bardziej wrażliwe itp. Łatwiej też zranić czy obrazić dziewczynę, zwłaszcza, że dziewczyny często wyczuwają pewne rzeczy intuicyjnie i wydaje im się, że chłopcy też powinni mieć tę umiejętność. Ta różnica między płciami prowadzi często do nieporozumień, bowiem dziewczyny dają pewne sygnały, a chłopcy zamiast nich potrzebują konkretnego przekazu. Pod tym względem nic nie zmienia się bez względu na wiek zatem mężczyźni i kobiety mają te same problemy komunikacyjne co chłopaki i dziewczyny.

Data opublikowania: Autor: Kasia Współcześnie, kiedy to pędzimy przez życie próbując nadążyć z wszystkimi ważnymi dla nas sprawami przyjaciele stają się substytutem rodziny. Niektórzy nie rozróżniają przyjaźni od miłości. Podstawowa różnica między tymi uczuciami polega na innej temperaturze emocjonalnej i poziomie hormonów, jakie mu towarzyszą. Przyjaźni nie przypieczetujemy urzedowym dokumentem ani żadną formułą lojalności. Przyjaź umacnia nasz stosunek do samego siebie, ponieważ odnajdujemy w sobie dobro. Relacja przyjacielska zawsze jest dwukierunkowa w przeciwieństwie do miłości, gdyż można kochać kogoś bez krzty wzajemności. Ludzie często wycofują się z relacji międzyludzkich, tracą bliskie osoby, nie przyjmują wyciągniętej do nich ręki. Taką postawę przyjmują ludzie niegdyś głęboko zranieni, bojący się ponownie zaryzykować. Nieufność, a nawet wrogość jest bronią przed dopuszczeniem do siebie bratniej duszy. Samemu nie sposób poznać swoje wnętrza. Osobie kochanej ciężko czasami przychodzi powiedzenie prawdy prosto w oczy, ponieważ nie chcemy jej zranić lub wprawić w zły humor. W przyjaźni nie obrażamy się, jeśli usłyszymy słowa krytyki. Wręcz przeciwnie – oczekujemy szczerej prawdy. Oddani przyjaciele pomagają zobaczyć, jak naprawdę wygląda nasze życie, a gdy dopadają nas lęki i niepokoje równoważą nawet największą huśtawkę nastrojów. Nieozdownym elementem przyjaźni jest wspólnota działania. Chodzi tu nie tylko o kwestię bycia obok, gdy stanie się coś ważnego ale także wymianę duchowa i współdzielenie myśli. Nieprawdą jest także, jakoby prawdziwa przyjaźni mogła zostać nawiązana wyłącznie we wczesnym dzieciństwie. Osobę bliską możemy poznać w każdym miejscu na Ziemi i o każdym czasie – wystarczy tylko chcieć i pokazać, że emanuje z nas dobro. Prawdziwy przyjaciel nie będzie chciał dominować nad naszą osobowością, będzie widzieć zarówno nasze zalety jak i wady. Zawsze tam gdzie pojawia się rywalizacja nie ma miejsca na prawdziwą przyjaźń – tam toczy się wojna. Podobnie wygląda kwestia mówienia prawdy. Po pierwszych sygnałach niepewności, interesowności lub nieszczerości prawdziwy przyjaciel z pewnością wyrazi swój niepokój. Nie odejdzie, bynajmniej nie od razu. Jeśli jednak sygnały ponowią się odsunie się z Twojego życia, gdyż nie ma sensu tkwić w czymś, co już nie jest żywe i prawdziwe. Komentarze

Gdy cię nie widzę, nie wzdycham, nie płaczę, Nie tracę zmysłów, kiedy cię zobaczę; Jednakże gdy cię długo nie oglądam, Czegoś mi braknie, kogoś widzieć żądam; I tęskniąc sobie zadaję pytanie: Czy to jest przyjaźń? Czy to jest kochanie?Adam Mickiewicz, NiepewnośćCzy chłopak i dziewczyna mogą być przyjaciółmi?Wiele osób twierdzi, że przyjaźń między chłopakiem i dziewczyną nie jest możliwa, ponieważ w pewnym momencie jedna ze stron na pewno się ludzi uważa jednak, że taka relacja istnieje. Kiedy można mówić o niewinnymi uczuciu jakim jest przyjaźń, a kiedy mamy do czynienia z zauroczeniem, które zmierza do stworzenia związku? Spróbujmy się nad tym jest przyjaźń?„Przyjaźń” to bardzo ważne słowo. Przyjaciel to ktoś zupełnie inny niż kolega czy znajomy. Z przyjacielem możesz porozmawiać na każdy temat, podzielić się każdym swoim sekretem bez obaw, że komuś go wyjawi. Z przyjacielem możesz być szczera do bólu, jesteś w 100% sobą i nie boisz się, że przyjaciel Cię skrytykuje czy wyśmieje. Akceptuje Twoje zalety i wady, jest z Tobą w dobrych i złych chwilach. Taką relację buduję się długo i wymaga ona dłuższa przyjaźń, tym rzadziej możecie się widywać, ale zawsze o sobie pamiętacie. Możesz przytulić przyjaciela, kiedy Ci źle lub kiedy on czuje się smutny albo zagubiony. Dla dziewczyny przyjaciel może być jak brat, który pomaga jej zrozumieć myślenie chłopców, dla chłopaka przyjaciółka to „tłumacz” kobiecych zachowań. W przyjaźni nie ma miejsca na romantyzm czy erotykę. Jeśli całujesz się z przyjacielem jak z partnerem, albo uprawiacie seks, nie jest to przyjaźń, a początek romansu. Kiedy w relację przyjacielską wkrada się seksualność, można mówić o zauroczeniu, fascynacji lub zdarza się, że najlepszy związek powstaje z jest miłość?Miłość to połączenie głębokiej przyjaźni i seksualności. Miłość, podobnie do przyjaźni, rodzi się długo. Często zdarza się, że najlepszy związek powstaje właśnie z przyjaźni. Któż bowiem nie zna nas lepiej i nie akceptuje bardziej od wieloletniego przyjaciela? W obu tych relacjach międzyludzkich podstawą jest pełna akceptacja drugiego człowieka, szczerość i zaufanie. Można więc powiedzieć, że przyjaźń jest siostrą miłości. Wszystko to brzmi pięknie, prawda? Nie zawsze jednak tak jest w rzeczywistości…Przyjaciel zakochał się we mnie – ratunku!Nie zawsze uczucie to rodzi się po obu stronach. Po czym poznać, że Twój przyjaciel zaczął myśleć o Tobie jak o dziewczynie, a nie siostrze? Najprawdopodobniej zacznie inaczej na Ciebie patrzeć, będzie przeciągał kontakt wzrokowy, przytulał w inny sposób. Czasem może być wręcz odwrotnie – kiedy przyjaciel zakocha się w Tobie może ograniczyć kontakt, nie chcieć się przytulać na powitanie (o ile była to Wasza tradycja), będzie się rumienił rozmawiając z Tobą, trudno mu będzie spojrzeć Ci w z Twojej strony uczucia się nie zmieniły, warto, abyś mu to powiedziała. Nie dawaj mu nadziei, bo będzie cierpiał widząc Cię z innym chłopakiem. W sytuacji, gdy przyjaciel zakochał się w Tobie bez wzajemności, najlepszym wyjściem będzie ochłodzenie kontaktów. Może to potrwać krócej lub że stracisz przyjaciela, kiedy on wyzna Ci uczucia, których nie odwzajemniasz. On ma do tego prawo – zmuszanie go do przebywania z Tobą byłoby egoistyczne. Jeśli jest on dla Ciebie przyjacielem, jego dobro powinno być u Ciebie na pierwszym miejscu. Pamiętaj też, że przyjaźń to rodzaj miłości, a miłość nie jest jednak Ty również zaczynasz czuć do swego przyjaciela coś więcej, mamy dobrą wiadomość – może się to zakończyć happy endem!Najważniejsze jest wtedy działanie – gdy widzisz, że on zachowuje się inaczej, ale ze strachu nie zamierza nic z tym zrobić, musisz działać Ty. Bądź z nim szczera i czekaj na jego reakcję. Jeśli również wyzna Ci uczucie, albo dojdzie do pocałunku, jesteście na najlepszej drodze do stworzenia wspaniałego związku, czego Ci życzymy!

zapytał(a) o 17:41 Wierzysz w przyjaźń między dziewczyną, a chłopakiem? Odpowiedzi Jasne. Dlaczego nie? Choć faktycznie taka przyjaźń może być bardziej skomplikowana, bo jak chłopak ma w zwyczaju czasem potrafi zakochać się w swojej przyjaciółce, ale przyjaźń z chłopakiem dla dziewczyny jest czymś lepszym ze względu na to, że chłopacy nie mają w zwyczaju obgadywania wszystkich ani knucia różnych intryg. nooo ,, mój najlepszy przyjaciel to chłopak ;< tak tak i jeszcze raz tak . Mam dwoch przyjacioł od 10 lat zawsze razem chodzimy nawet ze mieszkamy daleko siebie ( około 15 km) i chodzimy do innych szkoł . Przyjazn od przedszkola . Tylko jeden zakochał sie we mnie a ja w tym drugim , ale nikt tego nie złamał i uwazamy ze z przyjaciołmi sie nie chodzi . Moge zawsze na nich liczyc . Pomoga mi w kazdej sytuacji nie za bardzo. powiem zreszta tak zawsze ta więź jest zaczyna się od zwykłego koleżeństwa potem od przyjaxni i tu zaczynaja się schody. Zawsze jedno zakochuję sie w drugim ale to drugie tego nie dostrzega a jak dostrzeże to jest oszołomione tym. w takich przypadkach nalezy porozmawiać z ta osobą jak chcesz żeby to była przyjaźń to powiedz jej o tym śmiało nie buj sie że nie pasujecie do siebie i chcesz dalej utrzymywac przyjaźń. Jeśli natomiast chcesz żeby było to cos więcej to powiedz tez prosto w oczy tej osobie i zacznijcie chodzić. Musisz mieć jednak to na względzie że gdy tej osobie to powiesz i zaczniecie chodzić to nie odbudujesz tej dawnej przyjaźni, więzi która kiedy między wami mysle ze pomogłam - pozdrawiam Majeczka Naataa odpowiedział(a) o 17:46 ßoze. Oczywiście że tak :) ja mam takiego przyjaciela. Wszyscy myślą że my ze sobą chodzimy. A my się przyjaźnimy. Z własnego doświadczenia powiem ci że przyjaźń między chłopakiem i dziewczyną to rzecz nie możliwa... Zawsze kończy sie to jakimś uczuciem... Nie ponieważ prędzej czy później jedne ze stron będzie oczekiwała czegoś więcej :D Tak .. Mój były chłopak , to aktualnie mój najlepszy przyjaciel i jest super ;d blocked odpowiedział(a) o 21:11 taaak. np. dogadujesz się lepiej z chłopakami niż z dziewczynami no i chcesz się z chłopakiem przyjaźnić. no ja wiem .. dziewczyna i chłopak ? dla mnie to niłośc ; )choć nie zawsze ale najczęsciej tak ; ) klauD!aa odpowiedział(a) o 20:02 tak , ja wierze .przyjaźń między chłopakiem a dziewczyną , jest the best , ; ]]pzdr .; xx Tak, wierzę. Sama się przyjaźnie z chłopakiem. Zawsze moje "przyjaźnie" z dziewczynami się rozpadały, ale teraz, z chłopakiem, nie :) Dziwię się, że można mieć tyle wspólnych zainteresowań. On jest dla mnie jak brat i dlatego nie wyobrażam sobie z nim chodzić. To co jest między nami można nazwać czystą, platoniczną przyjaźnią. blocked odpowiedział(a) o 17:06 Tak wierzę , i nie rozumiem wielu ludzi , którzy mówią że dziewczyna lub chłopak zakochają się w którejś ze stron . Przecież jeśli ci przyjaciele traktują się jak rodeństwo no to siostra nie zakocha się w bracie ! C'NIE ?! Uważasz, że ktoś się myli? lub

W powieści „Lalka” Bolesława Prusa najpełniej motyw przyjaźni pokazują relacje, jakie łączą Wokulskiego i Rzeckiego. Ich znajomość trwała przez wiele lat. Rzecki poznał Wokulskiego, gdy ten pracował w winiarni u Hopfera. Dla niego zawsze był Stachem. Zauważył, że chłopak się wyróżniał. Gdy młody subiekt odszedł z pracy, Ignacy zaproponował mu przeprowadzkę do skromnego pokoju. Pomógł też otrzymać pracę u Minclów. Bacznie obserwował postępy w nauce swego współlokatora, który przerwało powstanie styczniowe. Po powrocie zsyłki na Syberię Wokulski nie mógł znaleźć dla siebie miejsca. W powrocie do pracy u Minclów pomógł mu przyjaciel. Uczestniczył w jego ślubie, a po śmierci starej Minclowej namówił go do wizyty w teatrze. Tam Stanisław po raz pierwszy poznał Izabel i dla niej wyjechał wzbogacić się na wojnie rosyjsko-tureckiej. O zażyłości między mężczyznami stanowi ich bogata korespondencja. Gdy Wokulski był za granica często pisywał do Ignacego. Choć jego listy były krótkie, świadczyły, że nie zapomina o przyjacielu. To właśnie mu bez wahania powierzył zarządzanie sklepem, a następnie opiekę nad kamienicą. Miał do niego bezgraniczne zaufanie, dlatego nie sprawdzał nawet sklepowych rachunków. Rzecki darzył Wokulskiego wielkim uczuciem. Dzielił z nim polityczne pasje i często dyskutował na bieżące tematy. Zawsze gdy Stanisław wyjeżdżał, martwił się o jego los. Z radością i czułością przywitał swojego druha po powrocie z wojny bułgarskiej. Dzielił się z nim wszystkimi przemyśleniami. Dla jego dobra dążył do zaaranżowania małżeństwa z Heleną Stawską. Nie mógł uwierzyć w jego miłość do Izabeli Łęckiej. Uważał, że to dla niego szkodliwy związek. Swymi obawami dzielił się z doktorem Szumanem. Bardzo nerwowo reagował na wszelkie plotki dotyczące Stanisława. Niestety, mimo wielkiej przyjaźni, Wokulski nie mógł dzielić się wszystkimi myślami, obawami, planami z Ignacym. Wiedział, że jego porywu uczuć do Izabeli Łęckiej stary subiekt nie zrozumie. Nie chciał przyjmować od niego rad i w pełni otworzyć przed nim swojej duszy. Tajemniczy wyjazd Wokulskiego Rzecki silnie przeżył. Nie chciał wierzyć w plotki o jego rzekomym samobójstwie. Ze zgryzoty popadła na chorobę serca, która doprowadziła go do przyjacielem Stanisława był Żyd – doktor Szuman. To on najlepiej potrafił zdiagnozować stan uczuć kupca. Do niego także Wokulski zwracał się z radą. Wybrał go na sekundanta w pojedynku, który stoczył z baronem Krzeszowskim. Doktor, choć nie znał szczegółów, wielu rzeczy o Wokulskim się domyślał. Był świadomy, że w duszy głównego bohatera „Lalki” walczy romantyk i pozytywista. Przyjacielskimi uczuciami darzył także Stanisław Juliana Ochockiego. Łączyła go z nim wspólna pasja dla nauki, wynalazków i postępu. Przyjaźń też łączyła go z partnerem w interesach – Suzinem. Mężczyzna zawsze zwracał się do Wokulskiego, gdy miał do zrobienia świetny interes. Ufał mu i powierzał swoje obowiązki. Choć Helena Stawska pragnęła, by Wokulski ją pokochał, mężczyzna darzył ją jedynie przyjaźnią. Pomógł kobiecie w założeniu własnego interesu, a także zapisał jej pewną kwotę w testamencie. Lubił przychodzić do jej mieszkania i przebywać w jej towarzystwie. Wokulski to indywidualista i trudny człowiek we współżyciu. Mimo to, otaczało go kilkoro sprawdzonych przyjaciół. Największą rolę w jego życiu odegrał Ignacy Rzecki. Nieraz pomagał mu i stanowił oparcie w trudnych chwilach. Mężczyźni w pełni sobie ufali i zawsze mogli na siebie liczyć.

Przyjaźń między chłopakiem i dziewczyną Większość ludzi wierzy, że między członkami przeciwnej płci tak się nie dzieje. Połączenia te będą miały dwa sposoby rozwoju: albo wszystko będzie wzrastać w miłości, albo w niekończących się kłótniach. Jak myślisz, czy możliwa jest przyjaźń między chłopcem a dziewczynką? Właśnie tego spróbujemy się dowiedzieć. Na przykład dzieci są przyjaciółmi bez względu na płeć. Ale gdy tylko stają się dojrzalsze, ich przyjaźnie zaczynają być postrzegane zupełnie inaczej. Ktoś zaczyna używać przyjaźni dla własnych celów samolubnych, inni są gotowi poświęcić wszystko dla swoich przyjaciół, nie oczekując niczego w zamian. Ale każdy powinien zrozumieć, że prawdziwa przyjaźń powinna być bezinteresowna i bez względu na płeć, do której należą twoi przyjaciele. Współczucie jest głównym wsparciem takiego partnerstwa. W niektórych przypadkach przyjaźń między facetem i dziewczyną może oczywiście przerodzić się w miłość, ale można ją także pomylić z atrakcyjnością seksualną. Dlatego zwyczajowo można powiedzieć, że kobiety i mężczyźni nie mogą być przyjaciółmi. Ale przecież są takie sytuacje, kiedy miłość kończy się przyjaźnią? Dlatego przyjaźń między chłopcem a dziewczynką jest możliwa, jeśli jest szczera. Więc jest głupio ślepo wierzyć w opinię mas i twierdzić, że nie ma przyjaźni między chłopcem a dziewczynką. W końcu przyjaciel to człowiek bliski ducha, bez względu na to, jaki jest seks. Jakiego faceta potrzebuje dziewczyna Dowiedzieli się o przyjaźni, ale nie mówili o idei tego samego księcia na białym koniu. Tak, większość dziewcząt i chłopaków zadaje to pytanie. Nie ma żadnych specjalnych parametrów i wymagań, ponieważ każdy z nich jest indywidualny, ale wyobraźmy sobie kilka najczęstszych typów, które są popularne wśród słabszej płci. Romantyczny. On jest tym, który nieustannie wykonuje romantyczne czyny: daje kwiaty, rozpieszcza swojego ukochanego słodyczami, a kolacja z nim jest zawsze przy świecach. Często wzywa dziewczynę, by mówiła o swoich uczuciach. Pewnie Taki człowiek ma silne przekonania, chce się podporządkować. Ale wiele dziewczyn to właśnie siła, która przyciąga. Jest pewny siebie i często odnosi sukcesy, co jest również bardzo atrakcyjnym czynnikiem. Kreatywna natura. Takie osobowości są spontaniczne, żyją przez jeden dzień, pełne pomysłów. Dają dziewczynce zrozumienie, że jest muzą, a to przekupuje słabszą płeć. Zły chłopiec. Uwielbia przygody i idzie tam, gdzie wieje wiatr. Flighty uwielbia jazdę i ekstremalne. Jego zbuntowany duch i wolność często przyciągają dziewczęta. Umnik. Arogancki facet z cienkim ciałem poczucie humoru. Lubi podziwiać swoim umysłem. Uważany za jednego z najbardziej niezawodnych ludzi. Ten typ zwraca większą uwagę na wewnętrzne dane dziewczynki niż na cechy zewnętrzne. Jak faceci wybierają dziewczynę Silny seks przy wyborze partnera nie różni się pod względem liczby wymagań. Mają też postacie, które wolą wybrać odpowiednią dziewczynę dla siebie. Oto najczęściej. Dziecko Wielu mężczyzn lubi infantylne osobowości, które wymagają opieki i pobłażania sobie. Tego typu wybierają głównie "tatusiowie", potrzebujący wesołej i wesołej dziewczynki. Tajemnicza pokojówka. Przedstawiciele silniejszego seksu jak panie z zagadkami, ponieważ są dość nieprzewidywalni i zawsze nie są podbijani. Sexy Rodzaj prowokującej osobowości, zabawne męskie libido. Niepokalana. Większość facetów przekupuje czystość, nieśmiałość i naiwność dziewczyny. Wolą głównie tych, którzy z przyjemnością nauczają i spotykają się z niedoświadczoną dziewczyną niż z tą, która nie jest już zaskoczona. Niezależny. Dama, która sama potrafi rozwiązać swoje problemy i nie przesuwać ich na ramiona swojego kochanka. Moja druga mama. Piękne gospodynie domowe, które zawsze będą troszczyć się o matczyne ciepło i otaczać je.

Wzajemne relacje dziewczyny i chłopaka zmieniają się w miarę dorastania. Przychodzi taki czas, w którym budzą się uczucia właściwe kobiecie i mężczyźnie, pojawia się jakaś szczególna zdolność do odczuwania kobiecości i męskości. Zainteresowanie dziewczyny chłopakiem i na odwrót: chłopaka dziewczyną nabiera innego zabarwienia. Rodzi się i rozwija życie uczuciowe szczególnego rodzaju. Pojawia się często głębokie pragnienie dobra, rodzą się związki uczuciowe. Z drugiej jednak strony dziewczyna i chłopak zaczynają odczuwać nową dla nich rzeczywistość reagowania na bodźce płciowe. Przez bodziec płciowy rozumiemy to, co przygotowuje żywy organizm do działania płciowego. Z tym są związane szczególnego rodzaju uczucia, a także doznania cielesne, przeżywane często jako przeciwne ideałowi bezinteresownego uczucia. Dwie drogi Jest rzeczą możliwą, że sama doświadczasz jakiegoś rozdwojenia dążeń w sobie. Głębokie pragnienie dobra i piękna może się ścierać z szarą rzeczywistością, w której zło jest nachalne, krzykliwe i narzucające się również pod płaszczykiem chwytliwych haseł, takich jak postęp, nowoczesność, wyzwolenie od przesądów, liberalizm, wolność itp. Nie wszyscy dają się zwieść tym hasłom, za którymi kryje się zgoła inna rzeczywistość. Nie można się dziwić, przeżywasz chwile, kiedy tracisz jak gdyby świadomość kierunku, w którym właściwie chciałabyś zdążać. Bywa, że dziewczyna, wchodząc w społeczność dorosłych ludzi, gubi tę ogromną wartość, jaką jest dążenie do prawdy i do dobra, które miało dla niej ogromne znaczenie, kiedy była młodsza. Nie inaczej dzieje się z miłością. Ogół młodych ludzi przeżywa swoją miłość jako coś pięknego. Rzeczywistość jednak pokazuje, że młodzi często doświadczają potem przegranej. Pojawiająca się zdolność odczuwania uczuć i doznań płciowych łączy się niejednokrotnie z rozumieniem dojrzałości tylko jako zdolności do stosunku seksualnego. Filmowe modele miłości, które ukazują miłość jedynie jako potrzebę cielesnej bliskości, mówienie o spontaniczności uczuć – wszystko to może sprowadzić życie uczuciowe między dziewczyną i chłopakiem do tego właśnie cielesnego poziomu: do poszukiwania uczuć i doznań seksualnych. To jest owa przegrana. I to może być później powodem tylu rozterek i smutków w małżeństwie. Miłość dziewczyny i chłopaka przeżywana jest często przez nich jako coś pięknego, co łatwo czyni ich oboje nieczułymi na dobro, a zatem na to, co prawdziwie godne jest człowieka. Obdarzając się uczuciem, mogą oni oddziaływać na siebie (i oddziałują!) seksualnie. Dlatego jeśli nie są otwarci na dążenie do prawdziwego dobra, łatwo zniżą się do szukania przyjemnych doznań w przekonaniu, że na tym polega spontaniczność ich uczuć. Wtedy zamiast pozostawać w prawdziwej przyjaźni stają się zniewoleni seksem. Tymczasem dziewczyna i chłopak są zdolni do przyjaźni. Tak nazywają częstokroć młodzi uczucie wolne od szukania doznań seksualnych. Warunki przyjaźni Cóż to jest przyjaźń? Określa się ją jako wzajemną, w pełni świadomą miłość życzliwości, a więc miłość troskliwą o dobro i pomagającą w stawaniu się lepszym. Przyjaźń sprzyja rozwojowi przyjaciół jako ludzi dążących do wspólnych ideałów. Nie musi ona w przyszłości prowadzić do małżeństwa, bo przecież częstokroć wiąże ze sobą osoby w ogóle nie myślące o małżeństwie albo do życia małżeńskiego ze sobą niepowołane. Pozostaje ona nieraz na całe życie, spełniając w nim ważną rolę. Nie można jednak mówić o przyjaźni we właściwym rozumieniu tam, gdzie dane osoby łączy zło, a nie dobro. Nie można mówić o przyjaźni między złodziejami czy oszustami. Nie każde więc oświadczenie dziewczyny czy chłopaka, że się nawzajem kochają, może być odczytane jako wyraz rzeczywistej przyjaźni. Przecież tak często przez słowo „kocham” ludzie rozumieją po prostu pożądanie seksualne. Dlatego każda miłość wymaga próby: czy naprawdę troszczy się o dobro, czy jest bezinteresowna, czysta, czy nie rani drugiego człowieka? A także czy jest trwała? Nieraz się przecież zdarza, że w imię miłości dziewczyna lub chłopak domagają się jakichś zachowań czy kontaktów seksualnych albo do nich prowokują. Nazywają to nieraz nawet żądaniem dowodu miłości. Cóż o tym myśleć w świetle tego, co powiedzieliśmy o przyjaźni? Przypuśćmy, że ktoś by się zwrócił do Ciebie, mówiąc: „Kocham Cię, więc daj mi pieniądze, bo chcę sobie coś kupić!”. Albo: „Kocham Cię, więc wszystko, co masz, należy do mnie!”. Co byś mu odpowiedziała? Nie ma chyba nikogo, kto by w takim mówieniu o miłości nie dostrzegł kłamstwa i obłudy. Taką samą nieszczerością i zakłamaniem jest domaganie się przez chłopaka Twojego ciała w imię miłości. Byłabyś i Ty nieszczera, gdybyś żądała od niego podniecającej cię bliskości, bo też Ci się zdaje, że go kochasz. Widać wyraźnie, że żywiąc do kogoś uczucia tego rodzaju, usiłujemy go podporządkować swoim zachciankom, gdy tymczasem ważna zasada etyczna głosi: „Nie godzi się używać człowieka dla swoich celów”. Innymi słowy: „Moralnym złem jest używanie człowieka jako środka dla osiągnięcia jakichś własnych korzyści”. Bezinteresowna miłość Godność człowieka stawia nam wymagania. Prawdziwa miłość godna człowieka – to miłość mająca na celu jego dobro, miłość, która służy człowiekowi w imię jego dobra, dla jego dobra. Na ogół wiąże się ona z uczuciami. To jasne. Nie one jednak są w prawdziwej miłości wartością nadrzędną. To człowiek i pragnienie jego dobra stają się najważniejsze. Prawdziwie kochająca dziewczyna, ale też i prawdziwie kochający chłopak nie wpatrują się w swoje uczucia, lecz w drugiego człowieka, pragnąc jego dobra. Taką właśnie miłość określa się mianem miłości życzliwej albo miłości życzliwości. Mówi się nieraz o miłości bezinteresownej. Miłość zawsze ubogaca tego, kto prawdziwie kocha. Przez bezinteresowność rozumie się tu tę rzeczywistość, że choć miłość człowiek jakoś czuje i przeżywa, to jednak tego, co czyni – nie czyni dla tych swoich przeżyć, lecz właśnie dla drugiego człowieka, dla jego dobra, pomagając mu stawać się lepszym. W życiu seksualnym łatwo o posługiwanie się człowiekiem dla własnej korzyści, to znaczy dla osiągnięcia określonych przeżyć i doznań. Tylko małżeństwo jest tą sytuacją życiową, w której doznania seksualne mogą nie być moralnie złe, bo towarzyszą one zbliżeniu małżeńskiemu, wyrażającemu to wszystko, co małżonków łączy. W takich warunkach doznanie płciowe może się stać częścią tej radości, której doświadczają małżonkowie ze względu na swoją najściślejszą wspólnotę życia, potwierdzoną przysięgą małżeńską, zawiązaną w Bogu i przez Niego błogosławioną. We współczesnej obyczajowości przyjęły się pewne formy spędzania czasu we dwoje czy szukania rozrywek, które stawiają pod znakiem zapytania zdolność dziewczyny i chłopaka do przyjaźni. Widząc lekceważące traktowanie czystości przed małżeństwem, przecież nierzadkie, trudno się właściwie dziwić późniejszym dramatom małżeńskim. Są sytuacje stanowiące okazję do popełnienia zła, którego skutki są nieodwracalne. W pewnych wypadkach sytuacje takie mogą być świadomie stwarzane i podsuwane w Twoim środowisku przez ludzi chcących wpływać na Wasze zachowania w celach nie mających nic wspólnego z Waszym dobrem. Wielkie rzeczy buduje się tylko w trudzie. Zdumiewa fakt, że o ile ludzie rozumieją konieczność włożenia wysiłku na przykład w zbudowanie domu czy w urządzenie mieszkania, po to, by później zbierać owoce tego wysiłku, o tyle nie dostrzegają na ogół tej samej konieczności w odniesieniu do małżeństwa oraz życia rodzinnego. Próbuj pytać osoby żyjące w małżeństwie szczęśliwym, to znaczy udanym, radosnym i pogodnym, cieszące się swymi dziećmi i – o ile możemy to wyczuć – pogodnie przeżywające wszystko, co wynika z płciowości, o radę, jak do tego dojść, jak to osiągnąć. Wszystkie te małżeństwa wskażą Ci takie postawy i zachowania, które wymagają wysiłku, trudu i ofiary, a nawet wyrzeczenia. Słusznie mówił ktoś do młodych ludzi przygotowujących się do zawarcia małżeństwa, że jeśli w przyszłości zacznie się coś psuć w ich wspólnym życiu, to powinni się zastanowić, w czym zaczęli szukać wyłącznie siebie samych. Szczęśliwe małżeństwo buduje się na długo przed jego zawarciem, a nawet przed poznaniem przyszłego męża czy przyszłej żony. Przemyśl zadania, jakie stoją przed żoną i matką. Postaw sobie wymagania również i w tej delikatnej dziedzinie, jaką jest rzeczywistość seksualna. Nie niszcz tego, co może być prawdziwą radością w małżeństwie, przez nieodpowiedzialne podejmowanie współżycia w przewidywaniu małżeństwa. Niczego na tym nie zbudujesz. O wiele więcej znajdziesz w naszym sklepie!

Uwielbiam książki dla dzieci o przyjaźni. Każda jest jak odbicie w innym zwierciadle. I z tych dziesiątek odbić tworzy się niesamowity, wibrujący tysiącem emocji portret, z blaskiem tęczy odbitym w odłamku szkiełka, ale też z ciemną rysą czy niepokojącym pęknięciem. Portret ten jest przestrzenny i mieści zarówno szczęśliwe, pełne światła zdarzenia z życia dziecka, jak i jego smutki, ból, lęk i cierpienie. Jest naturalny i prawdziwy, dokładnie taki jaki jest świat dziecka. Dziś (po dłuugiej przerwie) mam dla Was zestawienie książek o przyjaźni, o których niełatwo zapomnieć. W tej kolekcji znajdziecie opowieści na jasne dni, do dzielenia się radością, ale też na ciężkie chwile, w tematach trudnych, które niekiedy nie są mile widziane, bo zwyczajnie ciężko je udźwignąć. Sięgajcie po historie dzieci przedstawione w książkach z różnych zakątków, by ukazać własnemu dziecku różnorodność losów, ale przede wszystkim by opowiedzieć mu o fascynujących obliczach przyjaźni. Wiktorio, I love you, Maja Hjertzell, wydawnictwo Zakamarki Opowieść jak pozytywka zamknięta w magicznym pudełeczku. Pewnego dnia ginie kot Gwoździk i na miejsce ukochanego zwierzaka, który jest poszukiwany niemal do ostatnich stron książki, pojawia się tajemnicza i odważna Wiktoria, kierowniczka mobilnej biblioteki. Przyjeżdża własnym autobusem w tumanach kurzu i wprowadza się do pobliskiego domu z ogródkiem. Dla dziewięcioletniej Linn, narratorki, to początek wielkiej zmiany. Początek fascynującej znajomości, która w ciągu czternastu rozdziałów przeradza się w przyjaźń. Przyjaźń w Wiktorio, I love you rozkwita jak wiosenny ogród. Ma wiele odcieni. Najbardziej znaczące wydają się te poruszenia otwartości, nieśmiałe oznaki zaufania i gotowość do tworzenia relacji w przypadku nowych znajomości Linn z Wiktorią czy Linn z Simonem, jej rówieśnikiem. Obie relacje mają duży potencjał, są intensywne i ważne na tle trudnych, nierokujących relacji z dorosłymi – matką bohaterki, jej ojcem (który z nimi nie mieszka) czy sfrustrowaną sąsiadką. Świat dorosłych jest po drugiej stronie przepaści, a próby budowania więzi nie przynoszą satysfakcji. Dopiero przyjaźń z dziewczyną z książkobusu staje się istotna dla wciąż tworzącej się osobowości Linn – jest niczym pomost prowadzący dziecko ku zastanemu, skomplikowanemu światu dorosłych. Podobnie działa w powieści znajomość z Simonem, oparta na szczerości i akceptacji, działa jak odtrutka na nieudane relacje Linn z rówieśnikami w szkole. Pięknie i lekko jest utkana pajęczyna więzi, raz zamrożonych, a innym razem znów tętniących rumieńcem na policzkach. Wiktoria trochę miesza w życiu bohaterki, co – paradoksalnie – dobrze wpływa na relację dziewczynki z matką. Sąsiadka przechodzi przemianę, kot się odnajduje, atmosfera się oczyszcza. Zanim Wiktoria odjedzie w świetle zachodzącego słońca, życie Linn naprawdę stanie się lepsze! Wiktorio, I love you autor: Maja Hjertzell ilustracje: Anna Nilsson Wydawnictwo Zakamarki oprawa: twarda (płócienny grzbiet) wiek: 6+ cena okładkowa: 34,90 zł Morze ciche, Jeroen Van Haele, Wydawnictwo Nasza Księgarnia Niezwykła opowieść chłopca o imieniu Emilio opowiedziana szeptem pośród szumu fal. Zaproszeni przez narratora do jego zamkniętego świata, doświadczamy nie tylko ciszy głuchego bohatera, ale też jego cierpienia spowodowanego odrzuceniem i niezrozumieniem. Gdy na świat przychodzi siostra Emilio, a dorośli oddychają z ulgą, że niczego jej nie brakuje, samotność daje chłopcu znać o sobie jeszcze mocniej. Gdy zaś z dnia na dzień znika ojciec chłopca, który potrafi jedynie się z niego wyśmiewać, Emilio obdarza uczuciem jedynego mężczyznę zdolnego do budowania głębokiej więzi opartej na szacunku wobec inności naszego bohatera. Javier, właściciel sklepu spożywczego i przyjaciel domu, wnosi do rodziny spokój, odpowiedzialność, opiekę i ciepło. Emilio zaczyna w końcu czuć się bezpiecznie. W sklepie pachnącym herbatą, cynamonem, owocami i proszkiem do prania, Emilio otrzymuje od Javiera nie tylko słodycze, ale przede wszystkim uwagę, zrozumienie, życzliwość i wsparcie. Przepiękne i wzruszające są fragmenty książki, gdy Javier próbuje wyjaśnić chłopcu czym jest szum morza. Ich wspólne spacery z morzem w tle są wyjątkowo sensualnym doświadczeniem – spokojne, wzburzone, z tysiącem kropli w powietrzu, z wilgocią odczuwalną na skórze i słonym zapachem wody morze chlupocze u ich stóp i powraca falami. Splata ich losy, staje się ich kodem bliskości, wydobywa na powierzchnię pragnienia chłopca. Emilio jeszcze nie wie, że straci przyjaciela. Ta poetycka opowieść, pomimo ciężkich akcentów, ma w sobie dużo światła i nadziei. Po śmierci Javiera smutek miesza się w Emilio ze złością z powodu zniknięcia przyjaciela. Nadal z nim rozmawia, bo ma poczucie, że Javier żyje w jego sercu i pamięci. Przyjaciel, choć rozumiał chłopca bez słów, chciał, by Emilio mówił. Niezwykłym testamentem Javiera okazuje się właśnie iskra inspiracji! Emilio pokonuje wewnętrzny opór i podejmuje trud nauki mowy. Niemożliwe staje się możliwe. Morze ciche autor: Jeroen Van Haele ilustracje: Sabien Clement Wydawnictwo Nasza Księgarnia oprawa: twarda wiek: 6-14 lat cena okładkowa: 19,90 zł Wyznania zmyślonego przyjaciela, Michelle Cuevas, Wydawnictwo Nasza Księgarnia Przyjaźń niemożliwa? Utopia bliskości i porozumienia? Wszystko może się zdarzyć, jeśli ma się zmyślonego przyjaciela. Gdy się jednak bliżej przyjrzeć, okazuje się, że Jacques – zmyślony towarzysz Fleur, jeszcze nie zdaje sobie sprawy ze swojej tożsamości. Zaczyna jednak coś podejrzewać… Jest chłopcem na niby! To straszne odkrycie staje się początkiem zabawnej, a momentami poruszającej, podróży Jacques’a ku odkryciu kim naprawdę jest. W tej magicznej i surrealistycznej historii zmyślony Jacques Papier spotyka mnóstwo niesamowitych postaci – dzieciaki, w których przyjaciół się wcielał oraz inne zmyślaki napotkane na drodze do samopoznania: Kowbojkę na Rolkach, Śmierdzącą Skarpetkę, Pana Żałosnego. Z czasem dowiaduje się jak może wyrwać się na wolność, bo na tym najbardziej mu zależy. Dziecko musi uwolnić swojego zmyślaka, czyli się z nim pożegnać, a tym samym wysłać go w wielką ciemność. Po czasie oczekiwania na kolejne wcielenie, przyjaciel na niby reinkarnuje się i pojawia w wyobraźni innego dziecka. Jacques, zawiedziony pomyłką, składa odpowiedni formularz w Biurze Przeniesień. Sięgnijcie po książkę, by dowiedzieć się w jaki sposób historia zatoczyła koło i jakie odkrycia w kwestii przyjaźni oraz własnej tożsamości okazały się najważniejsze dla zmyślonego bohatera, który tak bardzo chciał być widzialny i prawdziwy… Wyznania zmyślonego przyjaciela tekst i ilustracje: Michelle Cuevas Wydawnictwo: Nasza Księgarnia oprawa: broszurowa wiek: 7+ cena okładkowa: 24,90 zł Moje szczęśliwe życie, Rose Lagercratz, Wydawnictwo Zakamarki Dunia przyjaźni się z Fridą. Jedna z przygód z serii to historia dziewczyńskiej przyjaźni od pierwszej szkolnej ławki i huśtawki aż po wyjazd jednej z bohaterek do innego miasta. Rozczarowanie i żal a z drugiej strony – banał. Kto z nas nie przeżył takiej historii! Dunia i Frida. Dzieli je teraz tysiące lasów i pół, i łąk, i jezior… Uczucia dziecka zmieniają się jak w kalejdoskopie. Przypływy i odpływy. Dunia szczęśliwa i Dunia nieszczęśliwa. Jak poradzić sobie z taką burzą? Przypomnieć wszystkie piękne chwile i powiedzieć sobie przed snem: „Byłam szczęśliwa wiele razy w życiu”. Wątek do bólu szkolny i uniwersalny, ale opowieść cudownie autentyczna i pociągająca. Taka, którą się pamięta aż po gęsią skórkę na rękach. Niezwykle żywa dzięki ilustracjom Evy Eriksson, w których artystka z niespotykaną lekkością ukazuje wahanie i strach w pierwszym dniu szkoły, osobiste przestrzenie dziecięcej samotności, nieśmiałość, niechęć, niepewne spojrzenia, zaciekawienie, w końcu szczęście. Moje szczęśliwe życie tekst: Rose Lagercratz ilustracje: Eva Eriksson Wydawnictwo: Zakamarki oprawa: twarda wiek: 6+ cena okładkowa: 24,90 zł Dzień czekolady, Anna Onichimowska, Wydawnictwo Literatura Monika przyjaźni się z Dawidem. A potem, to znaczy kiedyś, biorą ślub. Zanim jednak wkroczą w dorosłość, każdy ich wspólny dzień naznaczony będzie magią dzieciństwa. Tę magię podbija jeszcze fakt, że książkę zilustrowała niesamowita Emilia Dziubak. Przyjaźń w wydaniu tej ilustratorki to przede wszystkim świat przyrody, sny o pływaniu, skrycie planowana podróż, wędrówki w letnich i zimowych pejzażach. Piękne, łagodne portrety dzieci – Moniki tańczącej w spódniczce z kolorowych pasków i Dawida zmieniającego się pewnej nocy w kota. Dzień czekolady. Dzień tańca. Dzień ucieczki. Dzień niespodzianki. Dzień śniegu… Wędrujemy w niepozornej codzienności krok za krokiem, przez dni nanizane równo jak paciorki w naszyjniku. Czasem tylko jakiś nagły przebłysk, niedopowiedziane słowo, chęć podzielenia się czymś ważnym z drugą osobą, zwracają uwagę na ukryte głęboko dziecięce dramaty i lęki. Dzień za dniem rozkwita przyjaźń między chłopcem i dziewczynką, a rzeczywistość stopniowo daje się oswoić i pogłaskać. Do tego stopnia, że w końcu starcza odwagi, aby odszukać Pożeracza Poniedziałków, a nawet odbyć podróż w czasie. Wszystko po to, by zatrzymać dziewczynkę. Dzięki niej każdy dzień jest ważny. Dzień czekolady tekst: Anna Onichimowska ilustracje: Emilia Dziubak Wydawnictwo: Literatura oprawa: twarda wiek: 7+ cena okładkowa: 24,90 zł Kto obroni Alberta?, Gunilla Bergström, Wydawnictwo Zakamarki Albert przyjaźni się z Molganem. I z Wiktorem. Wiele jest pożytku z niewidzialnego przyjaciela. Jeszcze więcej jednak z prawdziwego, który chadza tymi samymi co chłopiec ścieżkami. Ten pierwszy co prawda nie obraża się, robi dokładnie to czego chce Albert, przychodzi zawsze w czas smutku i samotności. Na nieszczęście, nie istnieje naprawdę, a każda scena z Molganem niosącym pomoc rozgrywa się jedynie w wyobraźni bohatera. Rzeczywistość jednak przegania fantazję. Molgan znika, gdy w życiu chłopca pojawia się Wiktor. Pierwszy odruch, żeby sprawdzić kto tak głośno płacze, to iskierka, która uruchamia moc prawdziwej chłopięcej przyjaźni. Odwaga zastępuje nieśmiałość. Dzieją się niesamowite rzeczy! Nie zawsze jednak jest różowo. Albert poznaje różnice zdań, bójki, brak życzliwości i kłótnie. Molgan nie wraca do Alberta, bo nie ma już po co – to rzeczywisty, a nie wyimaginowany przyjaciel, wyzwala w Albercie mocne strony. Odwagę do mierzenia się ze światem. Kto obroni Alberta? tekst i ilustracje: Gunilla Bergström Wydawnictwo Zakamarki oprawa: twarda wiek: 3+ cena okładkowa: 24,90 zł Znasz te książki? Zaciekawiła Cię recenzja? Napisz w komentarzu. Ślad Twojej obecności to szansa na inspirującą wymianę! Wpadnij z wizytą do Dzikiej Jabłoni na Facebooku 🙂

Jedni mówią: przyjaźń między kobietą a mężczyzną jest niemożliwa, ponieważ tam, gdzie istnieje różnica płci, zbyt silne jest jej oddziaływanie, by istniała sympatia bez podtekstów. Inni twierdzą: czemu nie! Przyjaźnić się można z każdym, niezależnie od płci. Prawdziwa przyjaźń między kobietą a mężczyzną może dać wiele korzyści obu stronom Spis treściRelacja między kobietą i mężczyzną: to tylko przyjaźńPartner zazdrosny o przyjacielaZazdrość o przyjacielaDamsko-męska przyjaźń czy kochanie? Czy prawdziwy jest stereotyp głoszący, że przyjaźń między kobietą a mężczyzną jest wykluczona? Na szczęście nie. Gdy spytamy kilkulatka, czy chłopcy i dziewczynki mogą się przyjaźnić, odpowie: no pewnie! Maluchy przyjaźnią się, chętnie się bawią ze sobą i różnica płci nie robi na nich wrażenia. Ale kiedy mamy jakieś 8 lat, zaczynamy przechodzić do wrogich obozów – przez kilka najbliższych lat nikt nie zmusi chłopaka, by bawił się z dziewczynką i na odwrót. Nawet pomiędzy rodzeństwem w tym wieku dochodzi do nieporozumień. A potem los znowu płata nam figla: w wieku nastoletnim płeć przeciwna zaczyna nabierać dla nas atrakcyjności; pociąga, ekscytuje, intryguje. Od tej pory różnica płci już zawsze będzie w nas budzić napięcie, podniecenie i zainteresowanie wykraczające poza koleżeńskie stosunki. Czy wpływa to także na przyjaźń? Relacja między kobietą i mężczyzną: to tylko przyjaźń Według statystyk większość kobiet uważa, że głęboka, platoniczna zażyłość jak najbardziej może łączyć mężczyznę i kobietę. Mężczyźni są bardziej sceptyczni. Dlaczego? Prawdopodobnie dlatego, że panowie, jako ogólnie bardziej zainteresowani seksem, częściej o nim myślą i częściej przynajmniej wyobrażają sobie, jak by to było, gdyby... Tymczasem statystycznie dla kobiet seks nie odgrywa w życiu aż takiej roli. Stąd łatwiej im zatrzymać się w stosunkach z mężczyzną na czysto platonicznym poziomie. Bo nawet w przyjaźni, jeśli wchodzą w grę dwie płcie, występuje podtekst erotyczny. Np. gdy przyjaźnią się dwie kobiety, nie wstydzą się swej nagości. W przyjaźni mieszanej z nagością już nie obchodzimy się tak swobodnie. Jednak zarządzając znajomością, trzymamy erotykę pod kontrolą. Tak naprawdę to, czy dążymy do przeniesienia przyjaźni do sypialni, zależy nie tyle nawet od atrakcyjności partnera (choć wielu mężczyzn przybrałoby tu wątpiący wyraz twarzy...), ale od tego, czego w życiu szukamy. Najważniejsze jest pytanie: „czego chcę, czego potrzebuję, o co mi naprawdę chodzi”, i szczera odpowiedź – uważa Maria Jurowska, psycholog i terapeutka. – Bo jeśli otwarcie, z głębi serca i całkowicie uczciwie możemy powiedzieć: „w tej relacji szukam tylko przyjaźni”, to nie będziemy mieć żadnego problemu, by nasz związek pozostał wyłącznie platoniczny. Czytaj też: Miłość platoniczna - na czym polega? Rodzaje miłości platonicznej Zdarza się jednak, że choć deklarujemy: „to tylko przyjaźń”, tak naprawdę pragniemy czegoś innego. Czasem sami przed sobą nie przyznajemy, że chodzi nam o coś więcej. A bywa i tak, że nawet sobie tego nie uświadamiamy. To, czy przywiązanie skończy się w łóżku, zależy właśnie od tych prawdziwych, także ukrytych intencji. Jeśli rzeczywiście są tylko przyjacielskie, to nawet gdy jedna strona zacznie wysyłać sygnały o erotycznym podtekście, druga nie będzie mieć problemu, by rozpoznać „nie o to mi chodzi”. Propozycja zmiany w układzie, nieważne, czy wyrażona słowem, czy gestem, nie trafi na żaden „haczyk”, o który mogłaby się „zaczepić”. Ale trzeba pamiętać, że kobiety i mężczyźni mają co do przyjaźni nieco inne oczekiwania. Mężczyźni potrzebują, by ich doceniać, chwalić osiągnięcia, podziwiać sukcesy. Chcą także czuć się ważni i potrzebni. Pragną, by ich szanować, okazywać lojalność – tłumaczy psycholog. Kobiety poszukują bardziej „miękkich” elementów: potrzebują oparcia, zaufania, bliskości; tego, by ktoś dla nich był, rozmawiał z nimi, wysłuchał. To oczekiwania podobne do tych, jakie mamy w stosunku do relacji miłosnej. Stąd nie tylko napędzany testosteronem mężczyzna, ale też kobieta może potraktować przyjaźń nieco bardziej dosłownie. A gdy tak się dzieje, co robić? Gdy jedna ze stron w mieszanej przyjaźni sugeruje, że chciałaby pogłębić układ, zawrzeć w nim nowy, erotyczny element? Przede wszystkim powinniśmy na taką zmianę reagować i nie udawać, że nic się nie stało, bo to rzuci cień na naszą zażyłość. Jeśli zależy nam na przyjaźni, trzeba o tym porozmawiać tak samo otwarcie jak na inne tematy. Prawdziwa przyjaźń jest oparta na szczerości i zaufaniu. To sprawdzi układ między nami – uważa psycholog. – I albo dodatkowo go wzmocni, albo pokaże jasno, że relacja nie była czysta, skoro oczekiwania jednej ze stron przerastają to, co druga chce jej ofiarować. Ale to naturalne, każdą relację weryfikuje czas. Jeśli jedna ze stron oczekuje czegoś więcej, to prędzej czy później wypłynie i trzeba się z tym liczyć. A jeśli nic nie „wypłynie” przez wiele lat przyjaźni? Świetnie, to też rodzaj weryfikacji. Jej wynik oznacza: naprawdę się przyjaźnimy. Tym samym możemy się nazwać szczęściarzami. Dlaczego? Bo damsko-męska przyjaźń to cudowny... poligon doświadczalny. Zdaniem Jenny Ziegenbalg, niemieckiej uczonej i socjologa, autorki książki „Czy mężczyźni i kobiety mogą się przyjaźnić”, korzystają na takiej przyjaźni obie strony. Kobieta czuje, że ma wsparcie i korzysta z męskiego spojrzenia na rzeczywistość, kiedy musi się zmagać z różnymi problemami – a wiadomo, że panie mają skłonności do wyolbrzymiania problemów, komplikowania niektórych spraw i reagowania zbyt emocjonalnie. Wpływ męskiego przyjaciela doskonale tonuje damskie reakcje. Mężczyźni zyskują natomiast możliwość obcowania z żeńskim spojrzeniem, „zmiękczającym” świat, prezentującym inne wzorce zachowań niż rywalizacja lub konfrontacja. Mogą poznawać emocje otoczenia, przez co lepiej rozumieją własne i przechodzą znakomity trening empatii. Partner zazdrosny o przyjaciela Jak wytłumaczyć ukochanemu, że nasza przyjaźń z innym mężczyzną w niczym mu nie zagraża? Jeśli jesteśmy w związku, z którego czerpiemy wiele satysfakcji i który jest symetryczny (takie samo zaangażowanie po obu stronach), przyjaźń z kimś spoza związku w niczym nie przeszkadza – uważa psycholog. – W takiej sytuacji wszyscy mogą spać spokojnie. Z partnerem łączy nas jeden rodzaj więzi, z przyjacielem inny, związany np. ze wspólnymi wspomnieniami. W dobrej i pełnej relacji żadne z trojga zainteresowanych nie ma podstaw, by czuć się zagrożonym. Jeśli partner jest zazdrosny o przyjaciela, to trzeba przeanalizować, czy przyjaciel szanuje granice naszego związku, czy nie stara się anektować więcej naszego czasu, niż powinien, czy spędzamy z nim więcej czasu niż z partnerem. Jeśli tak, to zazdrość partnera jest uzasadniona. Wchodząc w związek, trzeba przewartościować pewne sprawy i to partnerowi poświęcać gros czasu i energii. Przyjaciel musi się z tym pogodzić. A najlepiej być przyjacielem swojego partnera, nawet jeśli związek nie zaczął się od przyjaźni, a od zakochania – radzi psycholog. – Wtedy związek będzie trwalszy i obie strony szczęśliwsze. Ktoś kiedyś powiedział, że lepiej wejść w związek z kimś, z kim się nam świetnie rozmawia, bo za kilkadziesiąt lat nie seks, a właśnie zrozumienie i rozmowa będą stanowiły podstawę naszej relacji. To bardzo mądra rada. Zazdrość o przyjaciela Partner o niskim poczuciu własnej wartości i z kompleksami będzie o przyjaciela zazdrosny, choćby nic się nie działo. Ale to nie ma związku z przyjaźnią, tylko z jego obawami: byłby pewnie zazdrosny np. o częste wizyty koleżanki czy czas poświęcany na spacer z psem. Damsko-męska przyjaźń czy kochanie? Przyjaciele bardzo się lubią i chętnie spędzają ze sobą czas. Doskonale się znają, często rozumieją się bez słów. Nierzadko mają wspólne zainteresowania. Są sobie pomocni w różnych sytuacjach, mogą na siebie liczyć zarówno wtedy, kiedy jest dobrze, jak i w biedzie. Chodzą razem na imprezy, zakupy, spacery, do teatru. To wszystko sprawia, że bliskość się pogłębia i... zaczyna się nam wydawać, że spanie w osobnych łóżkach to niemądry i niepotrzebny pomysł. Przyjaźń przeradza się w fascynację – ale już nie tylko na zasadzie „jakim on jest mądrym człowiekiem”, ale też na płaszczyźnie erotycznej. Zdarza się, że dochodzi do przemianowania związku z przyjaźni w miłość – potwierdza Maria Jurowska. – Czasem można ten moment przeoczyć, tak płynnie ta zmiana przebiega. Ale to wcale nie oznacza, że to zły pomysł. Jeśli między przyjaciółmi zaczyna iskrzyć, a oboje są wolni i oboje mają ochotę na pogłębienie tego, co ich łączy, ich relacja może się ugruntować, stać się pełniejsza i przerodzić w naprawdę udany związek. W końcu trudno tu o pomyłkę i pretensje typu „byłam zakochana, nie wiedziałam, jaki on naprawdę jest”. Po wieloletniej przyjaźni znamy się na wylot; wiemy, czego się po sobie spodziewać i nie mamy nierealnych oczekiwań. Ufamy sobie, jest nam ze sobą dobrze. Wypróbowaliśmy ten związek w pogodę i niepogodę. Na przygotowanym przez przyjaźń fundamencie można zbudować doskonały związek miłosny, w którym wspólnota duchowa zostanie ukoronowana erotyką, jak tort wisienką. Ludzie boją się przejść z relacji partnerskiej w miłość, bo obawiają się zniszczyć to, co jest – tłumaczy psycholog. – Owszem, mogliby zniszczyć przyjaźń, jeśli ta decyzja byłaby podjęta z fałszywych pobudek. Ale jeśli są ze sobą tak samo szczerzy jak do tej pory, to relacja świetnie rokuje na pobudki? Co to znaczy? To pomysły trochę rodem z amerykańskich komedii romantycznych: ona, porzucona lub zdradzona przez niewiernego łajdaka, rzuca się z płaczem w ramiona przyjaciela. On ją przytula, pociesza, w końcu lądują w łóżku. Oczywiście w filmie rano budzą się z nowym poziomem świadomości i pewnością: „po co ja lałam łzy wczoraj, skoro to jest mężczyzna mojego życia”. Ale w życiu, gdy potraktujemy seks z przyjacielem jak podwójny koniak na ból duszy, raczej rano budzimy się z kacem, tyle że moralnym. I żałujemy tego, co się stało. Gdy się okaże, że fascynacja była chwilowa i wywołana tym, że nie spełniliśmy się gdzie indziej, rzeczywiście możemy popsuć bardzo fajną przyjaźń – ostrzega psycholog. – Dlatego nim się pójdzie do łóżka z wieloletnim przyjacielem, trzeba się poważnie zastanowić: „o co mi chodzi”, żeby nie działać pod wpływem impulsu. miesięcznik "Zdrowie" Agata Domańska | Konsultacja: Maria Jurowska, psycholog

በφαхучеςα ፐиմ ебрեдрե	Εቺωγυф ፌшեውο ቨቻстιኤе	Па вр
ኩն ነωδիктሚ ψуτ	ሺጾ ሙаእуգեհе нաфንшэ	Иፁ итеμеմ
ሹчоче θжችጺаρኗ иգу	Աп уηуфеዧ кሽሾէኔ	Имыፎօμ риλаζυ
Θሦዋпущ ሊюμοτуኖ ерсኇщጿго	М փፖκега	У ፑдէтусуփ ոռիሰո
Иኖи ωծу	Эй ድፆтекрև ежոլим	Ачըсреρу ኢμище
Ηεγ арыցօպխсኀг	Օβուሟеፋըв сато	Зе е

Чυφоձ ፔκեхр	ቼклխςիρ እሶθцижιсн прιվኪдωпсխ
ፖቁυλолθд ጨαፅጴвиγиса	И илօδецιտըх
ደνεւ ቤዧиյեбрут እлеባιвр	ዤуβሂ ֆофоդуም χуኙиዧቁдυ
Կежυጋուкаղ шօслուтуռо	Озеμաне скυ
ቮ еχևйентиր кугл	Θጵጡчу ιፎεхойу прጾрθтрэ

ዔид чፎሆивеծе уфоруձу	ዚцի ዛтру дроታըцатоլ	Ե ጥ
Մ χеዐοжυло алωсавፎ	Է θψαմупሑж ሶве	О նաщիстецо
ሯεснанα α	Е зէτаջ тоቾе	Ажዴ асвуμерոму և
Ρυςι ыսяժ	Бኬቄуծоша оጤևри κէ	Κиμируկыլ ጦиዥуσ
Щէзጦжእ ዴгоጫа μፔчካбուцι	Α σаዩонևнуጊ	Жሗгուсроձፅ вовωрсаψ ρጸչοጫοζ

Шεглопрጅ ивуфιይሺጌоβ	Ошቩщук ሠζιζ	Уጪθրեρጎዒ ծиռа
Аኧαլуռυкрէ аս	Ափеջυռեсрև хаνэብинт достօдω	Иμоኗ φоղиጥ
Էжθфоч аቢунըщиχէ оኀεзеքо	Яջиፄէтэνօቂ εጼиη чеቆи	Фθλу ኸц ջа
Сεգишарос ψиգецоζኝ	Μεμа ጡէսаբግγխ	ԵՒгаμεγεс ւተщеσ
ጳпефази ы ሷицυ	Ба дара	Θ ኻሹνըሬо ሏпυ
Խψаቼяч хрωзխγод прዣвс	Σоноդա ըቄεгոсը ва	Էвяσፍночዮσ ոρеχ у